Nawrót jest powrotem po dłuższej przerwie do problematycznego zachowania. Przykładem może być osoba, która po półrocznej abstynencji od alkoholunarkotyków powróciła do ponownego zażywania uzależniającej substancji.
Trzeba jednak też odróżnić tzw.: „wpadkę” od nawrotu. Wpadka jest jednorazowym epizodem, natomiast nawrót jest ponownym regularnym używaniem substancji. Wpadka może doprowadzić do nawrotu, ale niekoniecznie. Często wiąże się ona z poczuciem wstydu, niskiej samooceny i porażki, ale trzeba pamiętać, że taka jednorazowa sytuacja czasem może się zdarzyć i nie oznacza ona nawrotu, jeśli po tym tzw.: „potknięciu” ponownie utrzymuje się abstynencję.
Nawrotom sprzyjają: negatywne stany emocjonalne, pozytywne stany emocjonalne (oczekiwane po zażyciu np. narkotyku), konflikty z ludźmi, brak wsparcia społecznego, ciągłe pokusy (widok, smak alkoholunarkotyku), głód np. alkoholowy, nacisk społeczny, testowanie osobistej kontroli, obniżona zdolność radzenia sobie z problemami, niskie poczucie własnej skuteczności, wpadka, styl życia.
Niektórzy wracają do nałogu nawet kilka razy, nawroty wraz z upływem czasu występują rzadziej, należy im zapobiegać natychmiast po zakończeniu leczenia.
W przypadku nawrotu należy:
– jak najszybciej skontaktować się ze swoim terapeutą i opracować plan leczenia,
– przeanalizować czynniki wpływające na nawrót,
– określić co się chciało osiągnąć poprzez zażycie środka uzależniającego w danej sytuacji,
– zaplanować sposoby radzenia sobie z nawrotem i jego konsekwencjami,
– dążyć do ponownego utrzymania abstynencji,
– pracować nad tym co go spowodowałoby uniknąć kolejnego nawrotu.
Bokisz Edyta