Rodzinę tworzą osoby, które wzajemnie się wspierają, dają sobie poczucie bezpieczeństwa. Dążą one wspólnie do stabilizacji materialnej, wspierają się w trudnych chwilach, mają w sobie oparcie emocjonalne, żyją według ustalonych wspólnie zasad, darzą się zaufaniem oraz wychowują wspólnie dzieci stwarzając im odpowiednie warunki do ich prawidłowego rozwoju fizycznego jak i psychicznego. Starają się żyć tak by wspólnie żyło im się dobrze oraz by podstawowe potrzeby były u każdego zaspokojone.
W rodzinie, w której jest chociaż jedna osoba uzależniona system ten zostaje zaburzony. Osoba uzależniona tak angażuje się w picie alkoholu, że traci motywację do angażowania się w inne czynności poza stwarzaniem warunków do używania alkoholu. W ten sposób zaczynają zaniedbywać obowiązki rodzinne, wycofują się z życia bycia odpowiedzialnym partnerem, rodzicem, wycofują się ze spędzania czasu z najbliższymi (nawet z rodzicami). Niektórzy z czasem zaczynają zaniedbywać pracę i kontakty społeczne. Mają osłabioną kontrolę emocjonalną i coraz częściej nie panują nad zachowaniami agresywnymi.
Życie z osobą uzależnioną jest pełne stresu, są zaniedbane potrzeby najbliższych osób z nią żyjących, bo przystosowują się oni do życia osoby uzależnionej, przede wszystkim do życia wokół picia najbliższej osoby. PartnerPartnerka osoby uzależnionej przeważnie bierze na siebie wszystkie obowiązki związane z domem, życiem, z wychowywaniem dzieci do takiego stopnia, że staje się przeciążona nadmiarem tych wszystkich rzeczy. Rośnie wtedy frustracja, złość, wstyd, zmęczenie, poczucie braku stabilizacji, bezpieczeństwa (bo jak partner jest ciągle pod wpływem to, jeśli coś się nagle nieoczekiwanego stanie to nie ma co na niego liczyć, trzeba cały czas liczyć na siebie). Doskwiera cały czas poczucie samotności i bezradności, pojawia się uczucie strachu przed tym czy osoba uzależniona z powodu złego humoru zaraz nie stanie się czepliwa, agresywna (wtedy w domu wszyscy siedzą cicho, nie w chodzą w drogę osobie uzależnionej by jej nie prowokować). Kiedy w rodzinie są dzieci pojawia się strach przed tym czy pijany partner nagle nie zabierze się do zabawy z dziećmi albo do ich wychowywania. Na osobę uzależnioną nie ma co liczyć, bo na każdym kroku zaufanie takiej osobie kończy się ciągłymi rozczarowaniami, słabnie więź emocjonalna, powstaje coraz więcej konfliktów.
Wysiłek partnerapartnerki osoby pijącej nie jest doceniany przez osobę uzależnioną, a na dodatek osoba uzależniona wytyka rzeczy nie zrobione przez partnera, krytykuje, poniża, obniża poczucie wartości, nie rozumie tego, że przez nadmiar obowiązków partner zaczyna zapominać o niektórych rzeczach i daje mu do zrozumienia, że to z partnerem jest coś nie tak, a nie z nim. Wszystko to odbija się na zdrowiu członków rodziny, partnerpartnerka osoby uzależnionej poprzez swoje poświęcenie i próby niesienia wszystkiego na swoich barkach podupada na zdrowiu emocjonalnie i fizycznie. Dochodzą problemy z ciśnieniem, choroby układu pokarmowego, wahania nastrojów, a nawet stany depresyjne spowodowane ciągłym stresem. Bywa i tak że partnerzy osób uzależnionych obciążone wszystkim też zaczynają palić papierosy, pić duże ilości kaw, a nawet zaczynają sięgać po alkohol.
Najbardziej w tym wszystkim cierpią też dzieci, widzą co się w domu dzieje, mają złe wzorce do naśladowania. Uczą się ukrywania problemów, niemówienia o nich, nierozmawiania o przykrych uczuciach przez co trzymają negatywne emocje w sobie co prowadzi do trwałych szkód w życiu emocjonalnym dzieci. Przestają mówić o swoich potrzebach i zaczynają unikać kontaktów z uzależnionym członkiem rodziny z powodu strachu, wstydu, żalu i złości. Często nasłuchują jak pijany rodzic wraca do domu i w stresującej ciszy zastanawiają się czy zaraz będzie awantura czy jednak upojenie alkoholem będzie tak wysokie, że rodzic nie będzie w stanie się awanturować i pójdzie spać.
Bokisz Edyta
