Często uzależnienia są tematem tabu w gronie znajomych czy przyjaciół. Jest to dość powszechna sytuacja, lecz jednocześnie bardzo niebezpieczna. Jeśli uzależniony jest sam i nie ma przy sobie osoby, której ufa i która ją wspiera, może ślepo brnąć w nałóg, co może prowadzić do tragicznych skutków.
Znajomi czy bliscy często nie wiedzą, jak się zachować wobec osób, u których dostrzegają uzależnienie. Niektórzy próbują też „pomagać” poprzez obwinianie czy ciągłe, natrętne nakłanianie do pójścia do lekarza. Jak więc zachowywać się wobec osób uzależnionych od narkotyków, alkoholu, leków i wielu innych? Warto zapoznać się z poniższymi wskazówkami, aby w odpowiednim czasie wiedzieć, jak się zachować, aby zapewnić wsparcie chorym.
Nie udawaj, że problem nie istnieje
Często występuje sytuacja, w której znajomi udają, że nie dostrzegają problemu osoby uzależnionej – czasami nawet obracają nałóg w żart. Aby móc w jakikolwiek sposób wesprzeć chorego, najpierw obie osoby muszą przyznać, że problem naprawdę istnieje.
Rozmowy bez tabu i wstydu z bliską osobą sprawiają, że rozmówcy mogą być wobec siebie szczerzy, a osoba uzależniona może poczuć się bezpiecznie. W tak bliskiej relacji istnieje możliwość pomocy, a jednocześnie szansa na rozpoczęcie drogi, która doprowadzi do podjęcia decyzji o leczeniu.
Dowiedz się czegoś o uzależnieniach
Trudno jest pomóc osobie, której mechanizmów działania się nie rozumie. Dlatego też kiedy dowiesz się, jaki nałóg opanował Twojego znajomego, powinieneś o nim poczytać. Kilka artykułów ze specjalistycznych publikacji pozwoli choć trochę poznać uzależnienie. W rezultacie łatwiej zrozumiesz poszczególne zachowania chorego.
Będzie to dobre nie tylko dla Twojego znajomego, ale także dla Ciebie! Zrozumiesz dzięki temu, że ewentualne nieprzychylne wobec Ciebie zachowania nie są skierowane personalnie do Ciebie, wynikają bardziej z samego nałogu. Z drugiej strony natomiast lepiej wesprzesz bliską Ci osobę.
Wspieraj uzależnionego swoją obecnością
Nie zawsze trzeba wiele mówić – czasem wystarczy zwyczajna obecność, świadomość, że chory ma kogoś, na kim może polegać. Jest to niezwykle ważne, szczególnie że w przypadku nałogu chorzy odsuwają się od najbliższej rodziny czy znajomych. Dzieje się tak przede wszystkim ze względu na zmianę zachowania, co powoduje wzajemne niezrozumienie.
Bądź sobą i nie chroń na siłę uzależnionego
Bardzo ważną podstawą każdej relacji jest prawda. Tak dzieje się również w przypadku znajomości z osobą uzależnioną. Usprawiedliwianie czy chronienie chorego nie pomaga w terapii – wręcz przeciwnie, może powodować rozwój choroby.
Pamiętaj, że dorosły uzależniony powinien ponosić konsekwencje swoich działań i mieć świadomość tego, co robi. Tylko wtedy jest w stanie rozpoznać, w jakim stanie się znajduje i dojść do wniosku, że potrzebuje specjalistycznej pomocy.
Bardzo ważna jest także szczerość – jeśli chory będzie Ci ufał i na Tobie polegał, znacznie łatwiej przyjmie Twoje sugestie i przemyślenia. Takie wsparcie pozwala szybciej podjąć decyzję o rozpoczęciu terapii.
